(0)
"(...)
W jedną się falę stapiają bez fal -
ze światłem - smutek, a ze smutkiem - dal.
I wzrok wytężasz poza życia kres
Aż do utraty oddechu i łez -
Aż do wchłonięcia oddali i cisz,
Aż do niewiedzy, dla kogo tak śnisz?
I czemu trzeba ku zbłaganiu zórz
Poczwórnych dłoni i aż dwojga dusz?..."
kicia4 2008-05-31
Wrócę, jak się poukłada. I jeśli mi wróci ochota...do czegokolwiek.
Kochana moja ;*
ikonka 2008-06-04
Cudowny las, a ręka nadaje temu zdjęciu dynamiczności i ciekawości ^^
