Zywa lekcja historii-rekonstrukcja II Wojny

Kobiety - żołnierze podczas II wojny światowej

Gdy myślimy o żonach żołnierzy walczących na frontach II wojny światowej, przed oczami większości z nas pojawia się obraz kobiety, z utęsknieniem wypatrującej w oknie swojego wybranka. Tymczasem rzeczywistość była zupełnie inna. Rola jaką odegrały kobiety w tamtym okresie, była przynajmniej tak samo ważna jak walka z wrogiem w Europie, Afryce, czy na Dalekim Wschodzie.
O tym, jaką rolę pełniły kobiety na frontach II wojny światowej wiemy tak naprawdę niewiele. Przypuszczalnie większość z nas na tak zadane pytanie odpowiedziałaby, że „walczyły”. Nic bardziej mylnego.

Kobietom w armii, czy to brytyjskiej, amerykańskiej, czy niemieckiej, niekiedy nie było wolno... nawet strzelać, czasem i w obronie własnej. Jeśli chodzi o czynny udział płci pięknej w walce zarówno Armia Krajowa jak i Armia Czerwona były w dużej mierze wyjątkowe, choć jednocześnie zupełnie inne od siebie nawzajem.
Pewne fakty są z dzisiejszej perspektywy zaskakujące. Otóż o ile na wschodzie, w Polsce i Związku Radzieckim istniała pewna forma równouprawnienia (pod wieloma względami wcale nieatrakcyjnego), o tyle demokratyczne Stany czy Wielka Brytania oraz nazistowskie Niemcy werbowały kobiety stawiając wyraźną i ostrą granicę między ich obowiązkami a obowiązkami ich męskich kolegów.

W trzech wymienionych armiach kobiety pełniły funkcje administracyjne i techniczne. Nie wydawano im broni, nie szkolono, jak z niej korzystać. Oficjalnie miały zakaz używania amunicji, choć jednocześnie zatrudniano je przy obsłudze broni przeciwlotniczej, jednak wyłącznie jako pomoc. Można sobie wyobrazić sytuację, w której przestrzegająca przepisów Niemka czy Brytyjka zostaje sama przy dziale, którego nie może – w razie czego – użyć...

Co więcej, Niemcy w okrutny sposób traktowali walczące kobiety z innych armii, zwłaszcza Armii Czerwonej. Swietłana Aleksijewicz, autorka książki pod tytułem „Wojna nie ma w sobie nic z kobiety”, podaje, iż w Rzeszy istniał nawet specjalny rozkaz zabijania „żołnierek” od razu. Uważano za szalone te panie, które zamiast w tradycyjny sposób wspierać mężczyzn, pełniły zarezerwowane dla nich funkcje.