By zagrać smutną melodię wiatr się zgadza,
Bo takiego pożegnania życzyli bracia,
Spadającego liścia, co się mieni,
Zachodzącym słońcem jesieni
I który krótko żyć zaczyna,
Szybując prawie jak żywa ptaszyna.
Lecz po chwili ze szmerem spadnie
I zgnije, choćby błagał o łaskę,
A gdyby został liściem iglaka,
to choć dłużej zielony, to też by spadał.