nasze kochane łabędzie

Niech orzeł, w górę mknąc wysoko,

Śród chmur się mija z błyskawicą,

I, patrząc słońcu oko w oko,

Niezlękłą pije blask źrenicą.


Stokrotnie wyższą zesłał dolę,

Łabędziu, tobie - bogów chór,

I w czystym, jak ty sam, żywiole

Wykąpał jasność twoich piór...


Śród dwóch otchłani sen twój święty

Kołysze śpiewny fali szmer:

I płyniesz, zewsząd ogarnięty

Monarszą chwałą gwiezdnych sfer...