Łacińską nazwę jaśminowiec (Philadelphus) uzyskał na cześć władcy Egiptu Ptolemeusza II Filadelfosa, który wsławił się rozwojem rolnictwa i aklimatyzacją obcych gatunków.
O ile roślina ta znana jest na całym świecie pod jedną nazwą łacińską, o tyle nosi wiele nazw od siebie odmiennych w różnych rejonach świata. I tak np. w Wielkiej Brytanii nosi nazwę Mock Orange oznaczającą fałszywą pomarańczę, gdyż Anglikom zapach kwiatów tej rośliny skojarzyły się właśnie z zapachem kwiatów pomarańczy. We Francji jest znany pod nazwą seringas lub seringats (fr. seringue oznacza strzykawkę), ponieważ jej wypełnione watowatą miazgą pędy były używane do produkcji strzykawek. Z kolei Niemcy zwali ten krzew Pfeifenstrauch, co oznacza krzew rurkowy, gdyż w tych rejonach z pędów jaśminowca robiono piszczałki. Polska nazwa – jaśminowiec – również przybyła z Niemiec, gdzie ten krzew zwano również fałszywym jaśminem (Falscher jasmin). Nawiązanie do tej rośliny dotyczy głównie jaśminowca wonnego (Philadelphus coronarius), który jest najpopularniejszym gatunkiem w Polsce i posiada charakterystyczny, szczególnie intensywny słodki zapach, który można by porównać do zapachu jaśminu (Jasminum sp.). Jednak to właśnie z jaśminu, a nie jaśminowca pozyskuje się znany na całym świecie olejek jaśminowy szeroko stosowany w przemyśle zarówno kosmetycznym, perfumiarskim, jak i spożywczym. Inną cechą wspólną obu roślin jest biały kolor i mnogość kwiatów, którymi okrywają się obie rośliny. Różnią się jednak ich kształtem i porą kwitnienia. Jaśmin bowiem ma drobniutkie gwiazdkowate pięciopłatkowe kwiaty kwitnące w okresie od grudnia do kwietnia, a jaśminowiec – czteropłatkowe i kwitnie w maju–czerwcu. Jednak podstawową różnica obu roślin jest to, że jaśminowiec to kwitnący krzew z rodziny hortensjowatych (Hydrangeaceae), a jaśmin to egzotyczne pnącze z rodziny oliwkowatych (Oleaceae).