Wielki Pałac Królewski i świątynia Wat Phra Keo
Pałac Królewski jest kompleksem budynków, służących jako oficjalna rezydencja króla Tajlandii od XVIII wieku do połowy XX wieku. Po śmierci króla Anandy Mahidola w Wielkim Pałacu w 1946, król Bhumibol Adulyadej zmienił królewską siedzibę na pałac Chitralada. Budowa Wielkiego Pałacu rozpoczęła się w roku 1782, gdy u władzy był Rama I. Kompleks pałacowy znajduje się na wschodnim brzegu rzeki Menam stanowiącej naturalną granicę kompleksu. Z pozostałych stron teren Wielkiego Pałacu ogrodzony jest murem obronnym o łącznej długości 1900 metrów. Teren kompleksu zajmuje powierzchnię 218.400m². Integralną częścią Pałacu jest najważniejszy obiekt sakralny w królestwie: świątynia Wat Phra Keo znana również jako Świątynia Szmaragdowego Buddy. Została wybudowana w 1902 r.. Mieści mnóstwo posągów Buddy ze złota, srebra i kamienia, ale nad wszystkim góruje szmaragdowy Budda na złotym cokole z baldachimem o pięciu parasolach oraz naturalnej wielkości Budda z lanego złota, ważący 75 kg, rzeźbiony i zdobiony drogimi kamieniami. Posadzka świątyni pokryta jest w całości płytkami ze srebra, ściany zaś interesującymi malowidłami, przedstawiającymi sceny z życia Buddy.