eM

Być poduszką, co lekkim jedwabiem
Skroni Twojej aksamit dotyka
Snem być wdzięcznym, co nad ranem znika
Lecz zachwycić się zdąży powabem

Być kolczykiem, co tak na wskroś ucho
Czułe poznał i jedność z nim tworzy
Na policzku cieniem rannej zorzy
Być... i ciszą co się ściele głucho

Palce w grzebień zakląć złotorudy
Twoje włosy pieścić o poranku
Myśli wpleść w nie jak kwiaty kochanków
Świat malować piękniejszy od złudy

Makiem polnym z zieleni wyrwanym
Ręką mistrza, co na płótnie duszę
Rozpiął tęskną, cierpiącą katusze
Okiem Twoim chcę być dotykanym