kaska28 2011-12-17
„ Ławka wyobraźni ”
Niby zwykły lecz niezwykły dzień słońca nie zapędzi w cień.
W tym dniu musi być
słonecznie,
bo w takim dniu jest to konieczne.
Siedzę na mojej ławeczce i przyglądam
się ludziom
niektórych zajętych, a innych próżnych.
Myślę sobie o tych
osobach jako szlachetnych w swych rodach.
Ta pani na szpilkach z pierzastym wężem
będzie królową Anną.
Kto jeszcze? A ten pan z miną srogą będzie rycerzem wraz
ze swą trwogą.
A król, hmm... kto by to był ?
O, już chyba mam!
Idzie pan z uśmiechem,
idzie zamyślony jakby królewskie plany obmyślał rozmarzony.
Zaraz...ojej! Już ta godzina?!
Już się rozmyślań koniec zaczyna wracam do domu
z wyobraźni ławki i myślę sobie...
Te domy- to moich przechodniów zamki.
Jutro
przyjdę tu znów,
aby w marzeniach snów ukoronować kilka głów.
/J.Tuwim/
jadpaw5 2011-12-17
Kaska28- jesteś cudna!Dziękuję bardzo za stosowny fragment twórczości Tuwima, któego stawiam w najwyższym rzędzie dotkniętych skrzydłem pegaza
gustaw5 2011-12-18
Do prostego człowieka
Gdy znów do murów klajstrem świeżym przylepiać zaczną obwieszczenia, gdy "do ludności", "do żołnierzy" na alarm czarny druk uderzy i byle drab i byle szczeniak w odwieczne kłamstwo ich uwierzy, że trzeba iść i z armat walić, mordować, grabić, truć i palić; gdy zaczną na tysiączną modłę ojczyznę szarpać deklinacją i łudzić kolorowym godłem i judzić "historyczną racją" o piędzi, chwale i rubieży, o ojcach, dziadach i sztandarach, o bohaterach i ofiarach; gdy wyjdzie biskup, pastor, rabin pobłogosławić twój karabin, bo sam Pan Bóg szepnął z nieba, że za ojczyznę bić się trzeba; kiedy rozścierwi się, rozchami wrzask liter z pierwszych stron dzienników, a stado dzikich bab - kwiatami obrzucać zacznie "żołnierzyków". - - O, przyjacielu nieuczony, mój bliźni z tej czy innej ziemi! wiedz, że na trwogę biją w dzwony króle z panami brzuchatemi; wiedz, że to bujda, granda zwykła, gdy ci wołają: "Broń na ram...
