Wiosną uśpione budzi się życie.
Z początku słońce nieśmiało grzeje,
pąki ostrożnie puszczają listki,
kępką pierwiosnków łąka się śmieje.
I nagle... wszystko wybucha życiem.
W górach znów słychać poszum strumieni,
łąki migoczą gamą kolorów,
drzewa wokoło toną w zieleni.
Świat jest skąpany w słonecznym blasku,
w ludziach się budzą jasne marzenia.
Ptaki wesoło świergolą w gniazdach
świętując śpiewem cud przebudzenia.