Na zamku w Malborku.

Król Polski triumfalnie wjechał na zamek w dniu 7 czerwca 1457 roku. Od tej pory, aż do 1772 roku, była to jedna z rezydencji królów Polski. Zamek Wysoki pełnił rolę magazynu, a Wielki Refektarz był miejscem w którym wydawano królewskie przyjęcia. Rezydencja króla mieściła się w Pałacu Wielkich Mistrzów.
Od 1466 roku Malbork znalazł się w granicach Prus Królewskich. Zamek malborski nie był siedzibą wojewody, ale zachował swój wyjątkowy charakter jako twierdza i jedna z rezydencji królewskich, gdzie królowie mieli apartamenty mieszkalne. Starostami zamku byli dowódcy wojskowi i panowie polscy, którzy mieli zapisane w nim sumy, np.: Jan Kościelecki, Paweł Jasieński, Zbigniew Tęczyńki czy wtedy Ambroży Pampowski. Ten ostatni został w 1508 roku mianowany przez Zygmunta Starego starostą generalnym pruskim, a rok później najwyższym sędzią w Prusach. W ten sposób zamek malborski stał się siedzibą namiestnika królewskiego, nową polską stolicą kraju.
W XIV wieku królowie polscy przyjeżdżając do Prus zawsze wtedy rezydowali w Malborku, np.: Zygmunt I w 1526 r., a w 1552 r. Zygmunt August. Najdłużej mieszkał tu Batory w latach 1577-78, a w roku 1593 na zamku przebywał Zygmunt III wraz z żoną.

Źródło: https://pl.shvoong.com/humanities/history/2059426-zamek-malborku/#ixzz1OcJ4LMz3