"Kiedy jeszcze byłam małą
Babcia mi opowiadała
O kramiku cudnych zdarzeń
W którym się kupuję za grosiki marzeń
W tym kramiku dniem i nocą
Jakies światła wciąż migocą
To miraże pięknych zdarzeń
Które można przeżyć za grosiki marzeń

Jeśli człowiek bardzo pragnie
Może bez tajemnych zaklęć
Stać się ptakiem w biały dzień
I na jawie przeżyć sen.
Może... morza rozkołysać
Wiatrem na nich wiersze pisać
I do wysp dalekich płynąc,
By latarni światłem płonąc.
Może wszystkie słońca blaski
Przekuć w proste wiejskie dzwony,
żeby głos ich sie rozchodził
w wszystkie cztery świata strony.

Wierze, babciu, twoim słowom
Wiem, że gdzieś tam kramik stoi
Lecz przechodnie go mijają
Pogubili bowiem swe grosiki marzeń. "
Anna German

dodane na fotoforum:

• Słowo i obraz