Niedługo biel przestanie straszyć,zimowy sen odejdzie w nicość;świergotem się rozdzwonią lasy,łany zawilców w nich rozkwitną.Mgiełką zieleni wzejdą pola,spragnione słońca przebiśniegi wychylą główki, a w ogrodach lodowy smutek czas przepędzi na cztery wiatry. Otwórz okno,ziemia już pachnie przebudzeniem.Wyjdą na spacer, chociaż chłodno,wtulone w siebie nasze cienie