Myśli radosne, jak pendolino,
po szynach pragnień zabójczo mkną.
Perony uczuć z ręką na pulsie,
wstrzymują oddech, do serca lgną.
Pędzą w marzenia uśmiechu pętlą,
chciwie zbierają szaleńczy ton.
Nastawnia wiary przysnęła nieco,
wpuściła myśli na boczny tor.
Rewident smutku myśli przegania,
wydaje werdykt, że siła w nim.
Ale radosne dziś triumfują,
na stację szczęścia ruszają w mig.
Tunelem słońca rozpromienione,
zwiększają prędkość, mijając czas.
Chcą się podzielić swoją energią,
semafor zmysłów rozżarzyć w nas.
Myśli radosnych nikt nie zatrzyma,
stacja miłości wyciąga dłoń.
Bezpieczne miejsce dla nich szykuje,
ten najważniejszy życiowy kąt.