(5)
https://w492.wrzuta.pl/audio/9HiHxVNxVLp
Była piękna, księżycowa noc, gdy podążaliśmy z ładunkiem prochów z Meksyku do Nevady. W ostatniej chwili zgubił nam się gdzieś nasz najlepszy rewolwerowiec - Gonzales, więc Boss mówi: "Pewno siedzi w knajpie u starego Pedra i wódę chleje." Pamiętam jak dziś: Otwieramy drzwi... Jest! Ręka nerwowo drgnęła mu do pistoletu i wtedy Boss powiedział: 1. "Ty jesteś w trupa spity, Gonzales, | G Więc do kabury schowaj broń, | e Do wozów lepiej wracaj zaraz | C I powiedz Stary, gdzie twój koń? | D Ty wszystkich zgubisz nas, Gonzales, | G Będzie robotę szeryf miał, | e Gdybyś nie strzelał doskonale, | C To chętnie bym Ci w mordę dał. Oj, w mordę dał!" | D G D G Ref.: Spity Gonzales - jak bez obstawy iść na szlak? | C C7 G Spity Gonzales - jechać musimy, tak czy tak. | C C7 D Carammba, nom de nom, sacreble!... Gonzales spokojnie dopił szklankę, strzyknął żółtą śliną, otarł usta grzbietem dłoni i powiedział: 2. "Ja nigdzie dzisiaj nie pojadę, Drogę mi przebiegł czarny kot. Zwiewać, bo zacznę kanonadę! Wiecie - monety trafiam w lot. Jutro pojadę, nie nawalę, Lecz dzisiaj whisky popić chcę. Uciekać, bo w pijackim szale Was pozabijam wszystkich, no i będzie źle!" Ref.: Spity Gonzales - jak bez obstawy iść na szlak? Spity Gonzales - jechać musimy, tak czy tak. Carammba, nom de nom, sacreble!... Na drugi dzień, kiedy słonko wstało, stałem przed tawerną i przypętał się do mnie ten żółty Alonso, prosząc o łyka, a potem powiedział, że tej nocy na przełęczy czekała na nas obława celników. Nie mieliśmy szans. Wtedy pomyślałem: Jak to czasem los człowieka zależy od czarnego kota i jednego pijaka... Gdyby nie oni, to albo oglądałbym trawę od spodu, albo w pierdlu gnił do dzisiaj.
