Łzy św. Barbary

Miała Barbara miejsce
na naszej śląskiej ziemi
gdzie księżyc na niebiosach
pięknie się srebrem mieni

Szuka śladów kopalni
zagląda do komina
chce zjechać szybem na dół
którego dawno nie ma

Przyszli okrutni ludzie
starą kopalnię zburzyli
tylko po sobie kamienie
i zgliszcza zostawili

Płacze Barbara żałośnie
łzy czarne z oczu leje
czeka aż Bóg w tę ziemię
ziarno nadziei zasieje

Bo ona była jak matka
co swoje dzieci karmiła
przed głodem i biedą zawsze
dziadków i ojców chroniła

Za ciężką pracę górnika
odwdzięczyć się umiała
węglem cennym jak złoto
swój lud obdarowała

A teraz został górnikom
tylko obraz w cechowni
i zapomoga od państwa
żeby nie byli głodni

Regina Sobik