Ta­ki deszcz kocham, w które­go krop­lach pow­ra­cających z błękitów, lśnią cichut­ko twe­go cienia od­bi­cia przej­rzys­te, przechadzające się wśród pe­reł z deszczo­wej ro­sy, po­dob­nej do styg­matów gwiazd w twych oczach… Może to tym deszczem, może łza­mi – tonę w Tobie...