Bazylika katedralna w Tarnowie

Kościół wzniesiony został w I połowie XIV w. Od początku swojego istnienia nosił wezwanie Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Był na tyle okazały, że w 1329 odbyła się w nim konsekracja biskupia Jakuba Strepy – późniejszego arcybiskupa halicko-lwowskiego. W 1400 biskup krakowski Piotr Wysz wzniósł go do godności kolegiaty, powołując przy nim do istnienia Kapitułę Kolegiacką, która w czasie erygowania liczyła 3 prałatury i 2 kanonie. Pod koniec XVIII w., w związku z utworzeniem przez papieża Piusa VI Diecezji Tarnowskiej, świątynia otrzymała tytuł katedry. Kościół rozbudowywany był w XVIII i XIX wieku. W latach 1889-1897 miała miejsce gruntowna, neogotycka, przebudowa. List Apostolski "Cum beatissima" z 1972 nadał jej tytuł Bazyliki Mniejszej. W latach 1957-1960 odrestaurowano wnętrze; ostatni remont miał miejsce w 2007 roku.