,,..Smutek wykuwa piękne treści
i łzy jak perły w sercu skrywa,
a dusza marzy wśród boleści
wśród czarnych kwiatów nieszczęśliwa..."
czas ukradł róży barwną suknię
(pewnie tak stała w oknie długo)
i nikt nie dostrzegł, że jej smutno
że deszcz jej kradnie płaszcz majowy
wciąż spływa w kroplach srebrnoszarych
jej kolor w myślach powłóczystych
i tęskniąc, marzyć będzie dalej
bo pragnie frunąć w niebo z krzykiem
wzbijać się w lazur jak łabędzie
za słońcem z tobą w przestrzeń płynąć
i czeka ciągle, że przybędziesz
i podarujesz złotą jesień...
Autor: Lilla Wrzos