Beata Kozidrak
Rzeka marzeń
Ostatni oddech słońca przynosi wiatr
Pod złotą łunę, pod świata płonący dach
Znad Rzeki Wspomnień obraz unosi się
Dom twój daleki zgubiony dawno gdzie?
Z dala od bliskich, w nieznane rzucił los
W gwarze tajemnic brzmi nowy, nieznany głos
Znad Rzeki Wspomnień obłok unosi się
Dom Twój daleki zgubiony dawno gdzieś
Ref.:
Wyciągnij dłonie i chwyć marzenie
Ono rozproszy złe losów cienie
Niechaj nadziei skrzydła białe
z powrotem niosą Cię, jak wiatr
dodane na fotoforum: