Tak sobie myślę, że dziwny ze mnie homo sapiens. Patrząc na szerokie grono moich końskich znajomych, tak sobie dumam, że wszyscy ci, którzy z jakiegoś powodu zmienili konie, to wymieniali je za znacznie mniejsze "przewinienia" niż te u Siwej.
Mało tego, żaden z nich nie był nawet w 1/10 taki jak Ona. A ja od pięciu lat z okładem "męczę" się, zamiast wymienić to małe Siwe zwierzę na "coś normalnego". I zamiast złościć się z powodu wielkich błędów, cieszę się z najmniejszych nawet sukcesów...
Tak mnie jakoś naszło, że z koniem to trochę jak z dzieckiem - oddasz dziecko tylko dlatego, że nie spełnia Twoich oczekiwań?
I pewnie, gdybym w chwili kupna wiedziała o Szansie wszystko to co teraz, to i tak bym ją wzięła. Bo ten Siwy Zwierz ujął mnie od pierwszego momentu. I choć wtedy liczyłam na długą, owocną i bezproblemową współpracę, to teraz chyba więcej radości sprawia mi najmniejszy nasz wspólny postęp, niż miałoby to miejsce z jakimkolwiek innym "normalnym" koniem.
Ja już nawet nie liczę na to, że pewnego dnia wszystkie siwe problemy przejdą jak ręką odjął, po prostu nauczyłam się ją kochać taką jaka jest.
A przy takim nastawieniu najmniejszy kroczek w przód to powód do radości i wiekopomna chwila.
Cieszcie się tym co macie, ludziska. Kochajcie swoje konie, swoje dzieci, swoich najbliższych takimi jacy są, a wtedy najmniejsza poprawa jest powodem do radości.
I takich radości Wam życzę jak najwięcej!!