Codziennie
ubieram się w nadzieję,
najchętniej w jedwab
by lekko mnie otulał.

Na szyi zapinam
brylanty przyjaźni,
na białym złocie
znajomych uśmiechów.

Na stopach sznuruję
pewność siebie,
by lekko było mi iść.

Maluję usta
kolorem miłości,

...i jeszcze
tylko odrobina
pachnącej wiary w ludzi

...i wychodzę

Świat przecież czeka... /net/

dodane na fotoforum:

• Kwiaty
• Wszystko w garnku
• Słowo i obraz