Dwunogi opadł na fotel i pogrążył się we wspomnieniach. Westchnął, bo przypomniała mu się para wiernych przyjaciół, którzy zawsze czekali na jego powrót. Nieważne skąd wracał, nieważne jak późno, zawsze trwali na posterunku. Kiedy spotkali się po raz pierwszy, wydawało się, że zupełnie do siebie nie pasują, że nigdy się nie polubią. Jednak w miarę upływu czasu, stawali się sobie bliżsi, zaczynali pasować do siebie coraz bardziej. A w końcu stali się jednością. Dwunogi miał wrażenie, że byli z nim od zawsze, nie pamiętał zupełnie czasów kiedy ich nie było. I nagle ich wspólne życie zostało brutalnie przerwane, pozostał sam ze swoim bólem. Nie był świadkiem ich końca, na szczęście, bo pewnie serce by mu pękło. Z zamyślenia wyrwało go szarpnięcie, jedno, potem drugie i trzecie. Coś najwyraźniej usiłowało dostać się do jego osłoniętej kostki. Błyskawicznie wrócił do rzeczywistości, już wiedział gdzie jest i co dobiera się do niego. TO TE BESTIE !
Czteronogi, atakowały go z siłą tajfunu, za nic nie mógł oderwać ich od siebie. Bronił się zaciekle, starając się nie dopuścić do kolejnej zbrodni, wszystko wskazywało bowiem na to, że czteronogi zamierzają zagryźć na śmierć kolejne jego kapcie.