(0)
Jedno jest pewne, ratusz na Rynku Kościuszki nigdy nie był siedzibą władz miasta. Od zawsze pełnił funkcję handlową. No, ale zacznijmy od początku...
Budowę rozpoczęto w 1745 roku. Na początku powstał parterowy budyneczek przykryty łamanym dachem. Fundatorem był oczywiście hetman Jan Klemens Branicki. Jego zamiarem było stworzenie obiektu który dobrze by się komponował z rynkiem, czyli miejscem, gdzie od lat tradycyjnie spotykano się by handlować.
Handel w najlepsze
Nic więc dziwnego, że mieściły się tam sklepy. Handel musiał kwitnąć w najlepsze, bo dziesięć lat później żydowscy kupcy dali pieniądze na budowę czterech narożnych pawilonów, które tworzyły z ratuszem zamkniętą całość.
Ale ratusz to też wieża – powiedziałby kto... W 1761 roku, czyli tuż po jej zbudowaniu, była ona niższa niż dzisiaj. Druga kondygnacja pojawiła się dopiero w 1798 roku. W wieży mieścił się areszt i sala sądowa.
Była nawet straż pożarna...
Dla wielu przechodzących obok ratusza najbardziej podoba się jednak zegar. Pojawił się on dopiero w 1868 roku i bez wątpienia ułatwił życie białostoczanom. Ciekawostką jest też to, że od około 1898 roku na wieży znajdował się punkt obserwacyjny ochotniczej straży pożarnej.
Ratusz w takim kształcie przetrwał do czasów dwudziestolecia międzywojennego. Historycy piszą, że w 1922 roku było tam ponad 100 różnych sklepików. Sielanka trwała do 1940 roku, kiedy to okupanci rosyjscy rozebrali ratusz i chcieli w jego miejsce postawić pomnik Stalina.
Powojenna odbudowa
To, że dziś możemy go znów podziwiać zawdzięczamy Władysławowi Paszkowskiemu (powojennemu konserwatorowi zabytków). W 1953 roku rozpoczęła się bowiem odbudowa białostockiego ratusza. Tym razem nie stał się on jednak miejscem handlu. W 1958 roku wprowadziło się do niego Muzeum Okręgowe. Teraz mamy Muzeum Podlaskie.
dodane na fotoforum:
abi11 2009-08-31
Ratusz – znajduje się przy ul. Rynek Kościuszki 10. Jest to budowla późnobarokowa, zbudowana w latach 1745-1761 z wieżą zegarową z fundacji Jana Klemensa Branickiego. Ratusz jest obecnie siedzibą główną Muzeum Podlaskiego.
abi11 2009-09-03
Centralny plac Białegostoku obecnie nazywany jest Rynkiem Kościuszki. Jego przebudową, po pożarze miasta w 1753 roku zajął się ówczasny właściciel Białegostoku - hetman Jan Klemens Branicki. Do dzisiaj zachowało się kilka budowli powstałych w tamtych czasach. Najważniejszym obiektem jest stojący pośrodku placu Ratusz z wieżą zegarową, ukończony w 1761 roku. Budynek pełnił funkcje handlowe, znajdowały się tutaj kramy kupieckie, w większości należące do ludności żydowskiej. W 1939 roku Rosjanie zburzyli zabytkowy Ratusz, ale w latach 1954-58 przywrócono jego pierwotny stan. Obecnie mieści się tu główna siedziba Muzeum Podlaskiego w Białymstoku (Rynek Kościuszki 10,
abi11 2009-09-04
Ratusz (ul. Rynek Kościuszki 10)
Od czasu jego zbudowania w połowie XVIII wieku do dziś białostocki ratusz stanowi serce miasta. Ulokowany w centrum trójkątnego rynku, unikalny barokowy budynek z wieżą zegarową i czterema alkierzami wzorowany jest na polskim dworku. Ratuszem jest tylko z nazwy, gdyż nigdy nie pełnił roli siedziby władz miejskich. Białystok był w czasach swego powstania miastem prywatnym, siedzibą dóbr hetmana Jana Klemensa Branickiego, a ratusz nie spełniał funkcji administracyjnych, lecz... handlowe. W jego wnętrzach ulokowane były sklepy i kramy z odzieżą, obuwiem, narzędziami oraz warsztaty rzemieślnicze. Większość z nich była własnością Żydów, dzięki którym kwitły w Białymstoku rzemiosło i handel. Ratuszowa wieża służyła zaś strażakom do obserwacji. Współcześnie w odbudowanym po wojnie (w nieco zmienionej formie) ratuszu ma siedzibę Muzeum Podlaskie prezentujące m. in. zbiory sztuki polskiej.
abi11 2009-09-04
Pod opieką Branickich
Historia podlaskich Żydów sięga co najmniej XV wieku. Do Białegostoku, podobnie jak do innych miast prywatnych, Żydów sprowadził właściciel miasta - Stefan Mikołaj Branicki, ojciec Jana Klemensa, aby zapewnić mia-stu rozwój rzemiosła, handlu i usług. W 1692 roku Branicki nadał Żydom przywilej regulujący ich status w mieście. Przyznał im prawo posiadania świątyni, cmentarza i własnej gminy - kahału, ale też zobowiązał ich do płacenia podatków. Braniccy uchodzili odtąd za opiekunów Żydów. W 1749 roku starszyzna żydowska została dopuszczona do wyborów władz miejskich. W podzięce białostoccy Żydzi ufundowali popiersie Branickiego, które stanęło w pałacu. Patronką białostockich Żydów była także Izabela Branicka z Poniatowskich, która w latach 1803-1804 sfinansowała budowę babińców (osobnych pomieszczeń dla kobiet) w synagodze przy ul. Suraskiej.
