Wigierski Park Narodowy

Wigierski Park Narodowy

Płociczno i okolice.PRZEJAZDY TURYSTYCZNE I INNE ATRAKCJE

Kolejka kursuje po liczącej 10 kilometrow trasie z Płociczna do miejscowości Krusznik. Regularne przejazdy odbywają się codziennie od 15 czerwca do 31 sierpnia. W ciągu dnia pociąg wykonuje trzy kursy o godzinie: 10:00, 13:00 i 16:00. Kurs o godzinie 19:00 wykonywany po zgłoszeniu się co najmniej 15 osób. Czas przejazdu wynosi 2 godziny 20 minut. Istnieje możliwość wynajęcia pociągu także w pozostałej części roku. Podczas przejazdu, w pociągu odtwarzany jest za pomocą radiowęzła specjalnie przygotowany tekst, zawierający podstawowe informacje dotyczące historii kolejki oraz wiadomości związane z regionem, parkiem narodowym i mijanymi na trasie obiektami.
Do Płociczna najlepiej dostać się własnym samochodem, który zostawić można na parkingu przy stacji kolejki. Ci, którzy wybiorą pociąg, wysiąść muszą na położonym tuż przed Suwałkami, przystanku Płociczno. Przy odrobinie szczęścia zdążyć można na PKS, którego przystanek znajduje się tuż obok stacji. W przeciwnym wypadku, niespełna trzykilometrową odległość do Płociczna-Tartak trzeba pokonać pieszo. Można też dotrzeć do Suwałk i tam przesiąść się w autobus miejski numer 4.
Atrakcje Wigierskiej Kolejki Wąskotorowej nie kończą się jednak na samym przejeździe pociągiem po Puszczy Augustowskiej. Na stacji w Płocicznie znajduje się bowiem pensjonat, w którym skorzystać można z restauracji podającej regionalne przysmaki lub noclegu. Kto zdecyduje się na tę drugą możliwość, nie powinien się nudzić. Wśród atrakcji warto wymienić przejażdżki konne, bryczką lub saniami, ognisko lub biesiada. Możliwe są również wycieczki po Puszczy Augustowskiej, składające się z przejazdu kolejką, następnie przesiadki na bryczkę i w końcu rejsu po jeziorze Wigry.
Wszelkie aktualne informacje dotyczące wigierskiej kolejki jak i innych atrakcji w Płocicznie, można znaleźć na stronie: https://www.augustowska.pl.

dodane na fotoforum:

abi11

abi11 2009-08-13

Pamiętasz...
Pamiętasz te błękitne niebo i prześwity Słońca
Niespokojne fale i Nasze oczy wpatrzone w głębię
Naszych młodych jak ta namiętność serc…
Wokół drżało powietrze od tej wczesnej miłości
I wszystko cichło w Naszych skromnych oddechach
Pamiętasz ścieżki i wspomnienia tamtych lat
Krajobrazy powracające w mych sennych marzeniach
I Nasze dłonie w blasku księżycowych cieni
Każda chwila jakby inna coraz piękniejsza i bardziej znajoma
Pozostawiała w myślach swe ślady…
W ramionach Twych świat przestawał istnieć
A Słońce świeciło jakby dla Nas zastygł czas…
Teraz już nie ma Nas i tego co zmieniło życie
Tak oniryczne…
Stoję tu u brzegu zapłakane oczy i łzy oczyszczające me senne powieki przeszłości…
Zostałem sam i te chmury gęsto kłębiące się wokół sterczących drzew i upadłych liści…
Wrócę tu kiedyś znów bez Ciebie…
Bo nawet śmierć pamięta o sercach umarłych za życia
I ludziach których nie zdążyła poznać historia.

sbaska

sbaska 2009-08-13

fotka super .........a wiersz ładny, chociaż sporo w nim smutku i nostalgii i przez to na pewno nie poprawia nastroju...........
buziaczki na dobranoc

dodaj komentarz

kolejne >