Oto opis starcia pod Porszewicami...

Starcie to było niewielkim fragmentem Operacji Łódzkiej, która rozegrała się na przełomie listopada i grudnia 1914 r. Była jednym z największych starć I W. Św. na froncie wschodnim, uznawanym za największą operację manewrową i pierwszy Blitzkrig na wschodzie.
Rosjanie po porażce pod Tannenebergiem w Prusach, nie stracili rezonu i planowali zaczepną operację mającą za cel Berlin oraz Wiedeń i szybkie zakończenie wojny. W tym celu skoncentrowali na terenie zachodnich guberni trzy swoje armie (1, 2, i 5) wchodzące w skład Frontu Północno- Zachodniego pod dowództwem generała Nikołaja Ruzskiego. Ich słabością było to, że nie szyfrowali swoich meldunków w eterze i Niemcy szybko się w ich zamiarach zorientowali. Postanowili wyprzedzić ich zamiary i zaatakować z rejonu Włocławka z ogólnym kierunkiem na Łódź. Wykorzystali przy tum przeszło 60. kilometrową lukę pomiędzy 1 i 2 armią rosyjską. Stamtąd atakowała 9 Armia pod dowództwem generała Augusta von Mackensena W walkach po stronie Niemców brały udział korpusy Castrowa i Hollena, "Breslau", "Posen" i "Thorn". W sumie po stronie Rosyjskiej skoncentrowano 360.000 żołnierzy a po stronie Niemieckiej 240.000. Starło się tu wiele narodowości: Rosjanie, Niemcy, Austriacy, Litwini, Czesi, Ukraińcy, Łotysze, Tatarzy no i Polacy, niestety po obu stronach , szczególnie w 24 Pułku Syberyjskim, który uzupełniał szeregi mieszkańcami Warszawy i Korpusu Posen, który jak sama nazwa wskazuje rekrutował żołnierzy w Wielkopolsce. Walki trwały przez dwa miesiące, ostatecznie przeważyły wojska Niemieckie, Rosjanie wycofali się na linię rzeki Rawki, gdzie front się ustabilizował.
W sumie w operacji zginęło ponad 200.000 żołnierzy - w okolicach Łodzi założono ponad 100 cmentarzy w tym około 10 naprawdę dużych gdzie pochowano po kilka tysięcy poległych.