Było około czwartej po południu 5 stycznia 1907...

...gdy przed kościołem św. Anny w pobliżu ul. Zarzewskiej (dziś Przybyszewskiego) zatrzymał się orszak pogrzebowy z ciałami dwóch socjalistów - Jóźwiaka i Frączaka, zabitych przez narodowców 1 stycznia na ulicy Grabowej. Kilkoro ludzi wysunęło się z orszaku, aby poszukać księdza, który by odmówił nad umarłymi modlitwy, gdyż krewni nieboszczyków tego stanowczo żądali. Ksiądz Wyżykowski, znany w Łodzi jako narodowiec i organizator kółek Chrześcijańskiej Demokracji, odmówił. Odmowa ta spotkała się z niedowierzaniem socjalistów, którzy szorstko zaczęli księdzu robić wymówki za partyjność i stronność. W czasie gdy robotnicy traktowali z księdzem, kościół zajęli narodowcy, którzy chwilę wcześniej przynieśli ciało swego towarzysza Bolesława Konarzewskiego, zabitego 2 stycznia. Takie forytowanie (faworyzowanie) narodowców, mocno wzburzyło socjalistów i pod adresem księdza posypały się ostre wyrazy oburzenia. Wówczas narodowcy zamknęli drzwi kościelne i zaczęli strzelać do socjalistów - jednocześnie spoza drzwi kościoła i z dzwonnicy. Nie spodziewając się podobnego postępowania, gromadka socjalistów cofnęła się do swoich, pozostawiwszy pod kościołem kilka trupów i rannych. Według słów obecnych, socjalistów było około tysiąca. Rozwścieczeni strzelaniną z kościoła, ruszyli oni naprzód, wysunąwszy naprzód tych, którzy przypadkowo mięli przy sobie rewolwery - zaczęła się zaciekła strzelanina wzajemna. Nie można sobie wyobrazić czym skończyła by się walka (było 9 zabitych i przeszło 20 rannych), gdyby jej nie powstrzymali roztropni mówcy, którym udało się uspokoić poruszonych robotników.
Ze zbioru reportaży pt. \"Miasto proletariuszy\" Iwana Timkowskiego-Kostina, korespondenta petersburskiej gazety \"Ruś\"