(0)
grajka 2009-09-03
w słoneczne popołudnie
zawisła cisza na koprze,
złote szypułki w rozetach
kołyszą się w nieba poprzek.
cień miętę cicho przytula
jakby nie wiedząc o tym,
motyle beztroskoskrzydłe
w cyniach chowają psoty.
w rozleniwionym kącie
wygrzewa zmurszałe znamię
zrośnięty z czasem i ziemią
skupiony nad losem kamień.
spomiędzy liści nie może
sierpień się całkiem wygmatwać,
ani w plecionkach gałęzi
połapać zajączków światła.
a pająk na lepką nitkę
próbuje nanizać nudę,
upałem zmęczone lato
na sjestę przyszło w ogródek.
Wiersz Grupy Poetyckiej
Jak wszystkie Twoje kwiaty te równiż są piękne . DOBRANOC.
(komentarze wyłączone)
