Milan Kundera



Wszys­tko po­lega na tym, żeby człowiek był ta­ki, ja­ki jest, żeby nie wstydził się chcieć te­go, cze­go chce i marzyć o tym, o czym marzy. Ludzie są na ogół niewol­ni­kami kon­we­nansów. Ktoś im po­wie­dział, że po­win­ni być ta­cy i ta­cy, i sta­rają się być ta­kimi aż do śmier­ci, nie wiedząc na­wet, kim by­li i kim są nap­rawdę. Nie są więc ni­kim i niczym, postępują niejed­noznacznie, niejas­no, chaotycznie. Człowiek prze­de wszys­tkim mu­si mieć od­wagę być sobą.