nad wisłą

kamień II

pamięć rozlewa się martwą rzeką
nurt płynie we mnie zimny i czarny
zabrałaś światło ciemnieje niebo
zwątpienie smutek myśli ogarnia

wspomnienia ciebie niczym wodospad
niosą mnie w mroczną czeluść tęsknoty
i w coraz głębszą zapadam rozpacz
czekam na uśmiech twój ciepły dotyk

w zapadłej nocy czas staje w miejscu
wiatr z ust porywa moje wołanie
twój obraz ciągle w umarłym sercu
zaczyna ciążyć jak wielki kamień

szarobury