nad kanałem bydgoskim

jesień

wiatr szarpie drzewa natarczywie,
na szybach nokturn grają deszcze,
noce odchodzą już leniwe,
czuć jesień chociaż lato jeszcze

klinga księżyca jak miecz Saracena
srebrzyście kroi nieba czarne sukno,
ciebie od dawna tutaj przy mnie nie ma,
tam mocno tęsknię i tak mi smutno

gdy świt podpali ciemną krawędź nocy
nie da nadziei, wiary nie przyniesie,
próżno za tobą wypatruję oczy,
ból rośnie, w sercu coraz głębsza jesień

szarobury