lena12 2014-07-13

Spoglądam w głąb kwiecia malwy.
Podziwiam piękno jej cudu kanwy.
Magicznie przyciąga wzrok.
Rozświetla podziwem mrok.
Zmysłami jej piękno chłonę.
Z oniemienia - aż płonę.
A ona milcząca stoi pod płotem.
Strzałą kwiecia sięga nieba lotem.
Jej pieśń
… bez początku i końca…..
symfonią wzlatuje do słońca.
Nie ma większego natury daru,
Który przekaże tyle emocji żaru.
Ja schylam się w głębokim ukłonie.
A ona w promieniach płonie,płonie.....Zola....