'tego się nie spodziewałem, pamiętam jakbym tam stał,
poczułem żal, serce zimne jak stal,
nogi miękkie jak wata, wewnętrznie poczułem strach,
drugiego dnia witała mnie z uśmiechem
gdy odchodziła, szła oczy spuszczając na ziemię,
nie czuła dumy, ale twardo przed siebie
zostawiając mnie samego prawie wrastającego w glebę...'