;)) )

hmm, podobno najciekawsze rzeczy spotykają nas przypadkiem... ;) przypadkiem trafiłam na otwarcie bramy ms ;)) )

Stary gmach jak eksponat
https://www.rp.pl/artykul/9131,268133_Stary_gmach_jak_eksponat.html
... ms to nowa, skrótowa nazwa od lat znanego w Europie Muzeum Sztuki Współczesnej. Po remoncie zabytkowy pałac fabrykanta Poznańskiego całkowicie się zmienił.
– Nareszcie nasza instytucja zacznie oddychać oboma płucami – tak Małgorzata Ludwisiak, dyrektor do spraw promocji łódzkiego Muzeum Sztuki, określa reaktywację starego gmachu. – Przeniesienie kolekcji do Manufaktury pozwoliło wykorzystać pałac Poznańskiego inaczej niż dotąd.
(...) Szykujcie się na szok: nie będzie w nim dzieł. No, prawie. Sztuką będą same pomieszczenia. Niektóre w nowych funkcjach. Np. parterowe sale, w których prezentowano wystawy czasowe, przeobraziły się w klubokawiarnię. Pokoje na piętrach, gdzie przez ponad 60 lat mieścił się trzon muzealnej kolekcji, teraz będą służyć projektom i pokazom, na różne sposoby nawiązującym do przeszłości Muzeum Sztuki.
(...) od drugiego piętra. Tu kiedyś biło serce muzeum – eksponowane były arcydzieła Strzemińskiego, Kobro i innych sław. Prace XX-wiecznej awangardy wystawiano w Sali Neoplastycznej, zaprojektowanej przez twórcę unizmu. Ściany i sufit zostały wtedy pomalowane w kwadraty i prostokąty w podstawowych kolorach (żółć, czerwień, błękit).
Gdy kolekcja wywędrowała do Manufaktury, okazało się, że nieduże pomieszczenie samo w sobie jest konstruktywistycznym obrazem. Wcześniej nie doceniłam urody abstrakcyjnego „fresku”, uwagę przyciągały eksponaty. Tym razem miałam wrażenie, że wchodzę do wnętrza malowidła – efekt spotęgowany podwyższeniem podłogi sali.
Poza tym obiektów sztuki jest niewiele. Elżbieta Jabłońska i Maria Morzuch, kuratorki projektu zatytułowanego „Powtarzam je, by doścignąć”, umieściły obrazy na ruchomych stelażach – tak jak są przechowywane w magazynach; rzeźby w skrzyniach; fotografie w pudłach. Odbiorca ma jednak do nich dostęp. Może je wyciągnąć i skomponować indywidualny zestaw.
Jest też okazja, żeby zajrzeć do pracowni konserwatorskiej, w której Cezary Bodzianowski, mistrz purnonsensowych działań, poddał się renowacji. Jako dzieło. Słusznie. Przecież jego sztuka – to on. Naprawa (profesjonalna w pracowni konserwacji) obejmowała uzupełnienie ubytków, odgrzybianie, odplamianie, usuwanie zagnieceń, nawilżanie. Artysta nie ryzykował całego ciała, zakonserwował tylko rękę. Przebieg zabiegów zarejestrowano na filmie.
Nieco podobny abstrakcyjny humor pojawia się w malarstwie Pawła Susida. Na otwarcie wybrano – przewrotnie! – jego obraz sprzed 20 lat z tekstem „Stażewski Strzemiński mylą mi się”. Susid zapewne odróżnia tytułowych twórców, ale większości Polaków mogą wydawać się podobni – obydwaj robili geometryczne obrazy.
Na pierwszym piętrze – klimaty konceptualne. Projekt przygotowany przez kuratorkę Magdalenę Ziółkowską nazwany „Tytuł roboczy: archiwum” dotyczy przede wszystkim Ryszarda Stanisławskiego i jego żony Urszuli Czartoryskiej, która jako pierwsza w Polsce zajęła się historią fotografii.
Parter zajmuje klubokawiarnia. W niej designerskie dzieło – bar o strukturze kryształu. Tu będzie kipiało interdyscyplinarne życie: projekty filmowe, koncety, spotkania z twórcami). Przez pierwszy miesiąc w roli barmanek wystąpią znane z seksapilu performerki Ola Kubiak i Karolina Wiktor (jako żeński duet Sędzia Główny).
Powie ktoś – trochę skromnie jak na instytucję o światowej renomie i prawie 80-letniej tradycji. Moim zdaniem – w sam raz na dzisiejsze czasy, kiedy publiczność do odwiedzenia muzeum trzeba skusić sposobem.

Muzeum Sztuki w Łodzi rośnie w siłę

Jest najstarszym w Europie, a drugim na świecie (nowojorskie Muzeum Sztuki Nowoczesnej MoMA otwarto w 1929 r.) muzeum sztuki współczesnej. Powstało w 1931 r. z inicjatywy artystów Henryka Stażewskiego i Władysława Strzemińskiego oraz pisarzy Juliana Przybosia i Jana Brzękowskiego. Pierwsze eksponaty to w większości dary zdobyte przez pomysłodawców dzięki osobistym zagranicznym kontaktom. Do 1946 r. kolekcję prezentowano w Miejskim Muzeum Historii i Sztuki. Po śmierci przedwojennego dyrektora Mariana Minicha, w 1966 r. kierownictwo muzeum powierzono Ryszardowi Stanisławskiemu, który sprawował tę funkcję do 1990 r. Za jego kadencji instytucja zyskała międzynarodową renomę, a polscy konstruktywiści – pozycję wśród czołowych postaci światowej awangardy.

Muzeum Sztuki tworzą trzy oddziały:
ms – neorenesansowy, wybudowany pod koniec XIX w. pałac Izraela Poznańskiego przy ul. Więckowskiego 36
ms2 – XIX-wieczna tkalnia w imperium tkackim Poznańskiego, dziś część CH Manufaktura przy ul.Karskiego 5,siedziba muzeum od1946 r.
Pałac Herbsta – XIX-wieczny pałac przy ul. Przędzalnianej 72. Oddany muzeum w 1973 r. Oddział muzeum od2008 r.


https://wyborcza.pl/1,76842,6319103,Bodzianowski_idzie_w_Lodzi_do_konserwacji.html

Muzeum Sztuki w Łodzi, które w listopadzie otworzyło wielką filię w dawnej tkalni Izraela Poznańskiego, dzisiaj pokaże nowe oblicze starej siedziby w pałacu Maurycego Poznańskiego.
Przez dekady gmach przy ul. Więckowskiego 36 był główną siedzibą MS. Musiała się tu pomieścić i stała Międzynarodowa Kolekcja Sztuki Nowoczesnej zapoczątkowana w latach 20. przez grupę a.r. oraz wystawy czasowe. Od jesieni muzeum ma nowe, rozległe przestrzenie w centrum handlowo-rozrywkowym Manufaktura. Teraz, po półrocznej przebudowie do życia wraca pałac.

- Muzeum Sztuki może wreszcie zacząć oddychać dwoma płucami - mówi wicedyrektor Małgorzata Ludwisiak. - Zapraszamy widzów, by krążyli po obu siedzibach, które tworzą system naczyń połączonych. Dzieli je dystans siedmiominutowego spaceru. Wprowadzamy wspólny bilet jako formę promocji do końca roku. Na ten sam bilet można w ciągu miesiąca wejść do ms2 , ms - muzeum przy Więckowskiego i do Pałacu Herbsta.
Zabytkowa brama, od 60 lat zamknięta, staje się głównym wejściem; została zastąpiona szklanymi drzwiami. W dawnych salach wystaw czasowych jest kawiarnia połączona z klubem muzycznym oraz księgarnia wydawnictw o sztuce i czasopism artystycznych. Na barmanki pomagające rozruszać kawiarnię zgłosiły się artystki z duetu Sędzia Główny, które przez ostatni weekend lutego i wszystkie weekendy marca będą obsługiwać klientów. Do XIX-wiecznych wnętrz z polichromowanymi, złoconymi plafonami zostały wprowadzone nowoczesne meble. Bar ma kształt inspirowany formą kryształu, klienci mogą też usiąść wewnątrz skrzyń nawiązujących formą do opakowań do przewozu dzieł sztuki.

Na piętrze, w słynnej Sali Neoplastycznej Strzemińskiego, od dzisiaj jest wystawa Elżbiety Jabłońskiej, pierwsza z serii wydarzeń zaplanowanych jako dialog z tym miejscem. Jabłońska pokazuje funkcjonowanie dzieła od zaplecza: od koncepcji po muzealny regał, na którym dzieło kończy. Tytuł projektu: "Powtarzam je, by doścignąć", to cytat z wiersza Juliana Przybosia, czyli nawiązanie do początków muzeum i grupy inicjatywnej, do której poeta należał razem z Katarzyną Kobro, Władysławem Strzemińskim, Henrykiem Stażewskim i Janem Brzękowskim.

Muzeum od podszewki i korzeni - to temat, który zdeterminował wystawy przygotowane na otwarcie. Projekt "Tytuł roboczy: archiwum", którego kuratorką jest Magdalena Ziółkowska, to pierwsza odsłona międzynarodowego przedsięwzięcia. Są w nie zaangażowane instytucje z Zagrzebia, Budapesztu i Nowego Sadu. Część łódzka dotyczy pamięci, archiwizacji, historii Muzeum.

Marysia Lewandowska, artystka mieszkająca i pracująca w Londynie, przygląda się m.in. postaci Urszuli Czartoryskiej, twórczyni działu fotografii w Muzeum Sztuki, żonie Ryszarda Stanisławskiego, legendarnego dyrektora Muzeum. Ich córka Olga Stanisławska po raz pierwszy udostępniła rodzinne archiwum. Stanisławski z rodziną mieszkał w Muzeum; dziś w ich dawnym mieszkaniu rezyduje Dział Sztuki Nowoczesnej.

Duńczyk Lasse Schmidt H...