niewidzialni ludzie

Jonathan Carroll — Białe Jabłka (Parę mil nocy) Są dwie kategorie ludzi niewidzialnych: starcy i nieudacznicy [...]. Starzenie się na ziemi podlega stopniowej utracie widzialności. [...] Starych ludzi dostrzega się tylko wtedy, gdy robią kłopoty albo stają się dokuczliwi, albo gdy umierają. [...] Drugim rodzajem niewidzialności są nieudacznicy, patałachy, zera. Podobnie jak starcy - nic nie dają, więc nic nie znaczą