KoChAć I KoChAnYm bYć, tO SzCzęśCiE DlA, kTórEgO WaRtO żyć...

Kiedy dwie dusze, które poszukiwały się w tłumie,
może od bardzo dawna, odnajdą się nareszcie;
kiedy spostrzegą, że pasują do siebie,
czują do siebie sympatię i uzupełniają się,
mówiąc krótko: są do siebie podobne,
wtedy zawiązuje się między nimi wspólnota,
gorąca i czysta tak, jak oni sami;
jedność, która ma początek na ziemi,
a kontynuację w wieczności.
Ta jedność to miłość, prawdziwa miłość,
taka jaką potrafi pojąć w istocie niewielu ludzi;
ta miłość, która jest "religią",
która "ubóstwia" ukochaną osobę,
której życie rodzi się z nabożeństwa i namiętności,
i dla której największe ofiary są
najsłodszą rozkoszą.