danka 2009-11-12

Księżycowy człowiek

Ciemność nocy zalewa domy i ogrody,
Srebrnym blaskiem lśni księżyc i gwiazda nad lasem;
Pod perlistym sklepieniem płyną mroku wody,
Wiersz z ciemności wypływa wraz z płynącym czasem.

Gdzieś w lesie krzyki ptaków rozbrzmiały i zgasły,
Odgłos wiatrem niesiony płynie nad wodami,
A człowiek księżycowy na promieniach jasnych
Pije ciemność, srebrnymi ją czerpiąc szklankami.

W noc taką, kiedy nawet sen odpływa z powiek,
I myśli napływają i w głowie pęcznieją,
Przez okno patrzy na mnie księżycowy człowiek.

http://www.youtube.com/watch?v=jdNhkWi3phY


Spokojnej nocy:))pozdrawiam cieplutko