pomnik

poświęcony pamięci mieszkańców dawnego Friedensburga poległych w I wojnie światowej.

odrobina historii

Osiedle zostało założone przed wybuchem wojny siedmioletniej (1756-1763) przed przedsiębiorcę ze Szczecina, który pobudował tu dwór, a na majątku osadził kolonistów. W drugiej połowie XIX wieku żyły tu 83 rodziny, ogółem 363 mieszkańców. Było 28 domów mieszkalnych, 35 zabudowań gospodarczych. Gleba była średniej jakości, uprawiano żyto i ziemniaki. Dobre łąki dawały dwa pokosy. Hodowano 23 konie, 45 krów, 23 owce, 23 świnie, 24 kozy. Z rzemieślników był tylko 1 kowal. Stała jedna karczma wraz ze sklepem spożywczym. Nie wszyscy gospodarzyli na swoim. 25 osób nie posiadało ziemi. Pracowali oni w okolicznych fabrykach. Pierwszym zakładem przemysłowym była założona w 1755 roku wytwórnia ałunu i saletry, oparta na miejscowych surowcach. Szybko uległa likwidacji, a na jej miejsce usiłowano założyć tkalnię płótna i wełny, ale również bez rezultatów. Właściciele majątku zmieniali się bardzo często. W 1775 r. osadę przejął w dzierżawę wieczystą kupiec szczeciński Georg Burow. W roku 1863 stała się z kolei własnością majstra ciesielskiego Greisbacha. Rok póżniej odkupił ją kupiec szczeciński Lindstaedt. Brak zakładów przemysłowych spowodował, że głównym źródłem utrzymania była uprawa roli. W majątku po parcelacji osiadło 7 rodzin, ogółem 60 osób. Osiedle początkowo nie posiadało odrębnej nazwy, traktowano je raczej jako rozbudowę Podjuch. W roku 1792 na pamiątkę pokoju zawartego między Austrią a Prusami w Hubertsburgu, nazwano osiedle Friedensburg (Gród Pokoju). Przed II wojną światową mieszkało tutaj 551 mieszkańńców.

polska nazwa osiedla to Widok