A rzeka...

A rzeka szemrze, płynie w mrokach,

Płynie i płynie coraz dalej…

A coś w niej wzdycha, coś zawodzi,

Coś się w niej skarży, coś tak żali…

Płynie i płynie, aż gdzieś ginie,

Traci się w górach i w obłokach,

I już nie wraca nigdy fala,

Co taka smutna stąd odchodzi…

Przepada kędyś w mórz głębinie

I już nie wraca nigdy z dala...

Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Na Anioł Pański