Pierwszy śnieg 1 ...

https://www.youtube.com/watch?v=hskvbqSIxKA
Jadwiga Barańska \"Zimno mi\"
...
Z pierwszego śniegu, Anna, lepi wspomnienia. Jest mało białego puchu, zmrożone ziarnka piasku kaleczą palce.
Życie- pomyślała - nic tylko życie.
Zmarzniętą dłonią dotyka policzka. Dobry chłód. Podobny do tego, gdy śnieżną i mroźną zimą, w ciepłym pokoju, odkrywamy, że ciało istnieje.
Na nic mijające lata i targi z Charonem. Na nic obole odłożone na później i myśli, które zabezpieczają powrót do..
Nie odkryła dokąd kiedyś wróci, bo przecież matka ziemia nie jest jej matką a księżyc ojcem. Zniknie po raz kolejny i nie będzie to ucieczka wzbudzająca zniecierpliwienie i złość wśród przyjaciół.
Anny już nie będzie.

Słońce, zimna woda studni, leżące pod drzewami śliwki.
Raj i ona naga, pozwalająca wyschnąć kroplom na swoim ciele.
Żadnych ręczników i dreszczy przebiegających wzdłuż kręgosłupa.
Studiowanie lat, blizn, tych, które dawno zagoiły się i tych nie zagojonych, nowych, naprężonych obcych, do których trzeba się przyzwyczaić.
W jakimś durnym podręczniku napisali – pokochać.
No tak, trzeba kochać siebie, by móc kochać innych.
Lato i ona naga, czekająca aż słońce i wiatr osuszą ciało, dotkną promieniami, przemkną chłodem.
Jej pan Cogito odszedł właśnie tego lata, gdy ona osuszała swoje ciało i nabierała sił po targach z Bogiem, kłótniach z Charonem ( to Charon wykrzykiwał, że żal jej jednego obola). Pan Cogito, tak zwyczajnie, zabrał myśli i spostrzeżenia , pozostawił kota i chatkę ukrytą pośród drzew. ...cdn.

(Autor: mewa49)