KONSTANTY ILDEFONS GAŁCZYŃSKI

Dzika Róża”

Za Dzikiej Róży zapachem idź

na zawsze upojony wśród dróg -

będzie cię wiódł jak czarodziejski flet

i będziesz szedł, i będziesz szedł,

aż zobaczysz furtkę i próg.

Dla Dzikiej Róży najcięższe znieś

i dla niej nawiewaj modre sny.

Jeszcze trochę. Jeszcze parę zbóż.

I te olchy. Widzisz. I już – będzie:

wieczór, gwiazdy i łzy.

O Dzikiej Róży droga śpiewa pieśń

i śmieje się, złoty znacząc ślad.

Dzika Różo!

Świecisz przez mrok.

Dzika Różo!

Słyszysz mój krok?

Idę – twój zakochany wiatr.