(0)
Muzeum w Trokach.
Korzystając z weekendu, wybrałam się na wycieczkę na Litwę.
I korzystając z okazji, że spadł deszcz...
Biorę swoją duszę na spacer.
Zabieram twarz pełną emocji...
I tę duszę w bezdechu w oczach pozostawiam
I ściskam w dłoni parasolkę...
By móc wyprowadzić duszę na spacer
By pozwolić oddychać twarzy i oczom
Chowam je pod parasolką,
osłaniam od obcych spojrzeń
Chowam duszę i udaję, że ich nie ma...
Deszcz błogi pozwala mi być sobą
Pod tą parasolką...
I szaro w innych oczach i prawie pusto wokół
Tylko dusza moja i parasolka
W tym deszczu błogim...
mucha7 2008-09-08
wooow .... fajne :)))) i to prawda...nie ma ludzi doskonalych.... ;) :* :)))
mysza1 2008-09-08
Ech dusza, ta zwykle szamotana wiatrem.
Z piaskiem w dłoniach, spojrzeniem z kawałkiem szkła w oku
Ból na własne życzenie zadany sobie
Wspomnienie koloru w spojrzeniu
kamyk schowany na zawsze
w pudełku...
mikeml 2008-09-23
Całe szczęście, że nikt nie jest doskonały...
Słowa jak zwykle bardzo ładne. Wolę spacer, w czasie deszczu, bez parasola...
