Za moim oknem świat ogromny
Przechodniów tłumem roztańczony
Spieszy się nie wiadomo dokąd
Jakby zupełnie był szalony!

Nikt nie dostrzega, że obłoki
Ponad głowami takie piękne!
Nie widzi też jak barwny motyl
Nad kwiatem róży tańczy z wdziękiem

Nikogo nie obchodzi trawa
I księżyc co nad głową świeci!
Nikt nie dostrzega starych ludzi
I ślepej wiary w oczach dzieci

Czym świat się karmi w swoim biegu?
Dokąd podąża w ślepym pędzie?
Zdumiony patrzę z mego okna
I myślę sobie: Co to będzie?