St Elmo, Colorado

Miasteczko - widmo. Przynajmniej tak je opisano w przewodnikach. W rzeczywistości jest tu tylu turystów i pasjonatów ATV , że ciężko znaleźć parking i chwilę, żeby nikt w kadr nie właził. Samo miasteczko założone zostało w 1880 i w chwili największej swojej świetności liczyło sobie prawie dwa tysiące dusz. W górach tuż obok znaleziono złoto i srebro i to dla tych bogactw ludziska ciągnęli do St Elmo. Ciężko się tu pracowało, bowiem na wysokości ponad 3000 mnpm oddycha się z trudem, aliści firma zatrudniająca śmiałków starała się jak mogła wynagrodzić niedogodności wszelakie- doprowadzono tu kolej, w mieście był punkt telegrafu, poczta, fryzjer, urząd miejski, sklepy "Schwartz mydło i powidło", aż pięć hoteli ( z wyszynkiem, a jakże!), redakcja miejscowej gazety i ekhm burdel. ( sprawdzam, czy czytacie :))) - serio- oczywiście, ze był! Szkoła też była, domyślać się należy, że nie tuż obok ;) St Elmo nie doczekało nawet początku Wielkiego Kryzysu. Złoża metali szlachetnych się wyczerpały, w 1922 pociągi przestały kursować i miasteczko powolutku zaczęło umierać. Ostatnim mieszkańcem był naczelnik ( i jedyny pracownik) poczty, po którego śmierci w 1952 miasto oficjalnie zamknięto i popadło ono w zapomnienie. Dzisiaj mieszka tu parę osób na stałe. Okoliczne góry nadal kuszą i mamią obietnicą złota, ale głownie jak wspomniałam są rajem dla zmotoryzowanych wariatów, którzy tłuką się po tych wertepach i potem straszą wyglądając jak diabły: cali oblepieni błotem, tylko im ślepia i zęby świecą! Zapraszam na krótki spacerek po mieście, mimo bowiem współczesności daje ono obraz tego, jak to dawniej wyglądało.