(15)
o Little Bighorn i Custerze ciąg dalszy.
Widzieliście film dokumentalny 500 Nations? Powiedziałam bardzo ogólnie " Indianie" ale przecież w tej części Ameryki Północnej żyli ludzie z plemienia Lakota i północni Cheyenne. To dwa jedynie plemiona rdzennych mieszkańców obu Ameryk, z ponad 500 nacji kultywujących swoje odrębne kultury przed 19- stym stuleciem.
Końcem 1875 roku wspomniani Cheyenne i ogromna grupa Indian Sioux opuściła narzucone przez Białych tereny rezerwatów rozwścieczona inwazją nowoprzybyłych na święte wzgórza zwane Black Hills. Sitting Bull ( Siedzący Byk), szaman i przywódca Lakotów ( odłam Sioux'ów) postanowił rozprawić się z Białymi raz i na zawsze. Pierwsze walki z grupami armii USA zakończyły się powodzeniem- Siedzący Byk dał łupnia żołnierzom w dwóch potyczkach jeszcze przed bitwą Little Bighorn. Odział Custera miał na swoim garnuszku zwiadowców z plemienia Crows ( Kruki), którzy ostrzegali naszego pułkownika, że atak czy bitwa z tak ogromną ilością Indian byłaby szaleństwem. Ten jednak, pomny swoich wiktorii w wojnie domowej oraz pewny, że z północy nadejdą posiłki majora Marcusa Reno postanowił zaatakować Indian. Posiłki, rzecz jasna nie nadeszły- Reno podskubał Indian tu czy tam w mniejszych incydentach a potem, widząc liczebną przewagę wroga- podkulił ogon pod siebie i poprowadził swoich żołnierzy dalej. Generał Cooke, także wykonując te same działania taktyczne, stoczył w mniej więcej tym samym czasie walkę z oddziałami Siedzącego Byka i poniósł klęskę. Dwa dni, 25-26 lipca 1876 miały zadecydować o przyszłości wszystkich Indian Stanów Zjednoczonych.
Teraz fragment z Wikipedii:
"Była godzina 2 nad ranem, gdy objeżdżający obóz 7 Regimentu Custer dotarł do ich ogniska. Krwawy Nóż (ulubiony zwiadowca Custera) mówił coś do pozostałych. Custer zapytał tłumacza, o czym mówi. „Powiedział, że znaleźli wystarczająco wielu Siuksów, by mieć z kim walczyć przez trzy dni”. Custer uśmiechnął się i odparł: „Myślę, że przejdziemy przez nich w jeden dzień”.
Nie przeszli. Z trwającej 2 dni bitwy żaden żołnierz nie uszedł z życiem. Z jego oddziału ocalało czterech ludzi- dwaj zwiadowcy, wysłani przez Custera po posiłki i informacje i dwaj kawalerzyści, którzy zagubili się gdzieś jeszcze przed bitwą. Ciało Custera zostało znalezione przy rzece. Pułkownik miał ranę postrzałową skroni i drugą po lewej stronie klatki piersiowej. Jego zwłoki nie zostały pocięte na kawałki ( jak zwłoki wielu innych zabitych żołnierzy) najprawdopodobiej dlatego, że tego dnia Custer miał na sobie skórzane ubranie trapera, nie zaś mundur kawalerzysty Stanów Zjednoczonych. Sieczka zwłok pod Lillte Bighorn stała się legendarna. Obaj bracia i kuzyn pułkownika podzielili jego los, choć nie udało się zidentyfikować ich zwłok.
Była to ostatnia wielka wygrana Siedzącego Byka i ostatnia bitwa Indian. Tu i ówdzie wybuchały konflikty i po 1876- najsławniejsze jest stłumienie buntu i masakra Wounded Knee, ale to właśnie rozdmuchana do absurdu rzeź dokonana na żołnierzach Custera doprowadziła do histerii i wzmożonej determinacji Białych aby pokonać Indian i trzymać ich w rezerwatach.
Jeśli myślicie, że dziś nie ma rezerwatów - to się mylicie. O Siedzącym Byku- będzie więcej w naszym ulubionym ciągu dalszym;)
