Świnoujście - wakacje 2008

Przed bramą wejściową do Fortu Gerharda
Fort Gerharda, zwany również Fortem Wschodnim to trzeci z fortów Twierdzy Świnoujście. Należy do najlepiej zachowanych do obecnych czasów pruskich nadbrzeżnych fortów artyleryjskich w Europie.
Położony jest we wschodniej części Świnoujścia, w dzielnicy Warszów na wyspie Wolin, w pobliżu latarni morskiej.
To najstarszy obiekt fortyfikacyjny na wyspie Wolin. Powstał w latach 1856-1863 na bazie wcześniej istniejących tutaj szańców obronnych. Jako element twierdzy, fort funkcjonował pod nazwą „Werk II” i następnie „Ostbatterie”. Obecny dzierżawca nadał mu potoczną nazwę „Fort Gerharda” na cześć pruskiego oficera i wybitnego budowniczego fortyfikacji XVIII wieku Gerharda Corneliusa von Wallrave.
Pierwotną budowlą fortu była dwukondygnacyjna, owalna reduta, otoczona później fosą wodną, pełniąca rolę bloku koszarowo – bojowego. W latach 1870 – 1881 na północnym wale obronnym fortu zbudowano ciąg dziesięciu murowanych stanowisk artyleryjskich, w których zamontowano ostatecznie baterię 4 ciężkich dział nadbrzeżnych Kruppa kalibru 210 mm. Bateria ta wspólnie z identycznymi armatami w Forcie Zachodnim strzegła redy portu w Świnoujściu aż do I wojny światowej. Dobudowano ponadto system podziemnych magazynów amunicyjnych i ukryć oraz dwie kaponiery, wybiegające w fosę wodną. Plany rozbudowy fortu przewidywały znaczne powiększenie jego obszaru, jednak z powodu szybko postępującego rozwoju techniki wojennej nigdy ich nie zrealizowano. Na przełomie XIX i XX w w forcie pojawiły się pierwsze detale architektoniczne, wykonane z betonu.
W okresie międzywojennym i podczas II wojny światowej fort wykorzystywany był jako obiekt pomocniczy i zaplecze magazynowe twierdzy. Po wojnie stacjonowali tutaj Rosjanie.