Szczecin - wakacje 2008

Wały Chrobrego
Najstarsze pisane dzieje tego terenu położonego na północ od książęcego miasta i zwanego Dolnym Wikiem sięgają XVI stulecia. W latach 1612-1617 wzniesiono tutaj letnią rezydencję dla księcia pomorskiego Filipa II.
Po zajęciu Szczecina w 1630 roku przez wojska Szwecji, król Gustaw Adolf zainicjował przebudowę i rozbudowę średniowiecznych fortyfikacji miasta. Do 1639 roku Szwedzi, uchodzący w Europie za bezkonkurencyjnych w tym fachu, zbudowali wokół Szczecina bastiony, obwarowując również wyspy naprzeciw dzisiejszych Wałów Chrobrego: Bielawę i Łasztownię.
W 1713 roku Szczecin został zdobyty przez wojska pruskie, a od 1720 roku miasto weszło w skład Prus. Dawne umocnienia szwedzkie były już przestarzałe i w sporej części znajdowały się w stadium rozpadu, wobec czego król Fryderyk Wilhelm I podjął decyzję o budowie nowych fortyfikacji. W 1724 roku położono kamień węgielny, rozpoczynając tym samym trwającą 16 lat i kosztującą 8 mln talarów budowę umocnień. Nowe fortyfikacje miejskie złożone z dziewięciu bastionów wzmocnionych trzema fortami, stawiały Szczecin wśród najsilniejszych twierdz ówczesnych czasów.
Od północy, w rejonie dzisiejszych Wałów Chrobrego strzegł miasta Fort Anhalt. Nazwę Fort Anhalt nadano na cześć generała Christiana księcia von Anhalt-Zerbst, pierwszego pruskiego komendanta twierdzy szczecińskiej, ojca urodzonej w 1729 roku w Szczecinie księżniczki Zofii Augusty Fryderyki - późniejszej carycy Rosji (1762-1796), Katarzyny II. Z czasem nazwę Fort Anhalt przemianowano na Ford Leopolda.
W 1873 roku, za zgodą cesarza Niemiec Wilhelma I przystąpiono do wyburzania fortyfikacji, które utrudniały rozbudowę miasta. Do dzisiaj zachowały się tylko Brama Portowa i Brama Królewska.

Zagospodarowanie obszaru byłego Fortu Leopolda stało się ważnym wyzwaniem dla administracji Szczecina oraz dla rządu centralnego w Berlinie. Dwa pierwsze projekty zabudowy terenów pofortecznych przewidywały nadanie temu obszarowi funkcji handlowej, a dopiero trzeci zakładał wykorzystanie walorów krajobrazowych tego obszaru.
W tworzenie reprezentacyjnej wizytówki miasta, szczególnie mocno zaangażował się nadburmistrz Szczecina Hermann Haken, który w latach 1877-1907 sprawował urząd nadburmistrza Szczecina.
W końcu ubiegłego stulecia przystąpiono do pierwszych prac ziemnych na Wałach Chrobrego. W 1901 roku radca budowlany i architekt miejski Wilhelm Meyer-Schwartau otrzymał od miasta zlecenie na opracowanie projektu tarasów nadbrzeżnych oraz budynku muzeum. Jeszcze w tym samym roku zaakceptowano przeznaczenie środkowej działki na muzeum, a północnej na budynek rządowy. W obrębie podwójnej, południowej działki od strony ul. Małopolskiej zamierzano wybudować gmach Towarzystwa Ubezpieczeń Ziemskich, natomiast od strony ul. Zygmunta Starego pozostał wolny plac, w stosunku, do którego nie podjęto ówcześnie żadnej decyzji. Plan zabudowy tarasów przyjęto ostatecznie do realizacji 2 stycznia 1902 roku.
Prace architektoniczne rozpoczęte w 1902 roku trwały 4 lata.
Ten fragment miasta nazwano Tarasami Hakena (Hakenterrasse), dla uczczenia zasług, jakie dla rozwoju Szczecina położył nadburmistrz miasta.
W czasach nazistowskich, w 1935 roku opracowano projekt przebudowy tarasów na teatr letni. Według projektu architekta Saala, na dużym tarasie widokowym miał powstać plac koncertowy, zamierzano zlikwidować fontannę, złagodzić nieco nasypy tarasów i umieścić tam rzędy ławek. Ponadto planowano przebudować gmach muzeum, a zbiory muzealne przenieść na stałe do centrum miasta. Na szczęście nie zrealizowano tych zamiarów i piękne Tarasy zachowały się do dzisiaj i wzbudzają zainteresowanie i podziw wszystkich turystów.
W lipcu 1945 roku Tarasy Hakena zostały przemianowane przez P. Zarembę na Wały Chrobrego.

dodane na fotoforum: