Wilno - wakacje 2007

Kościół św. Piotra i Pawła na Antokolu
Kościół stoi na niewielkim wzgórzu, na którym pierwotnie stał drewniany kościółek. Pierwszą drewnianą świątynię wzniósł tutaj Jagiełło, która spłonęła w 1594 r.
Po kilkunastu latach zbudowano tu, nowy, drewniany kościółek, który podczas najazdu moskiewskiego na Wilno w 1655-61r., został zniszczony i prawie doszczętnie rozebrany.
Moskali wyparł z Wilna wielki hetman litewski Michał Pac. Po wojnie żołnierze wojska litewskiego w Wilnie, rozwścieczeni nieotrzymywaniem żołdu, zaczęli dokonywać mordów na swoich dowódcach. Groźba śmierci zawisła także nad samym hetmanem, który schronił się przed żołdakami w sąsiadujących z jego podmiejskim domem, ruinach kościółka św. Piotra i Pawła. Ślubować miał wówczas Bogu wzniesienie w tym miejscu nowego kościoła.
Hetman Pac ocalał i natychmiast od roku 1668 rozpoczął ogromnym kosztem realizację budowy wspanialej świątyni.
Pracami kierował autor projektu, krakowski architekt Jan Zaor .
Od 1671 r. nadzór nad pracami przejął Włoch, G. B. Frediani. Wznoszenie kościoła ukończono w 1676 r. Przystąpiono wówczas do dekoracji i wyposażania wnętrz świątyni, zapraszając do prac wybitnych mistrzów włoskich oraz najlepszych miejscowych fachowców.
Hojny fundator, hetman Pac, nie doczekał niestety zakończenia prac, zmarł w 1682 roku.
Wkrótce po jego śmierci, w 1684 r. wyjechali włoscy twórcy i kościół w tym stanie funkcjonował ponad 100 lat.
W 1801 r. przystąpiono do jego restauracji i uzupełnienia. Późniejsze restauracje niewiele już zmieniły wygląd kościoła.
W latach carskiego ucisku, świątynię ominęły zamknięcia. Po ostatniej wojnie władze sowieckie zgodziły się na przeniesienie tutaj z wileńskiej katedry (zamienionej na magazyn) trumienki z relikwiami św. Kazimierza, którą umieszczono na głównym ołtarzu kościoła. Do czasu rewindykacji katedry, funkcję "głównego kościoła" w Wilnie, pełnił właśnie kościół św. Piotra i Pawła.
Obecnie świątynia jest parafialnym kościołem, w którym często słychać język polski.
Fasada kościoła, chociaż jest stonowana, sprawia jednak wrażenie monumentalnej. Zdobi ją łaciński napis Regina Pacis funda nos in pace (Królowo Pokoju, umacniaj nas w pokoju). Napis ten, poprzez grę słów, przypomina także o fundatorach.