Sejny - wakacje 2007

Podominikański Zespół Klasztorny
Historia tego obiektu sięga czasów odległych. Miejsce to miało szczególne znaczenie w przeszłości dla losów Polski i Litwy. 22 grudnia Zygmunt I nadał pół mili kwadratowej ziemi nad rzeką Sejną dla kniazia Iwana Michałowicza Wiśniowieckiego. Jerzy Grodzieński – leśniczy przełomski w 1593 roku wszedł w posiadanie tych dóbr, a następnie 16 maja 1602 roku aktem fundacyjnym przekazał dobra sejneńskie Dominikanom z Wilna.
W 1610 roku Dominikanie przystąpili do budowy kościoła, który ukończono w 1619 r i wtedy rozpoczęto budowę klasztoru. Budowano go etapami. W czasie potopu szwedzkiego klasztor wraz z miasteczkiem został doszczętnie spalony przez Szwedów, został jednak odbudowany i zakończenie budowy nastąpiło w roku 1706. W latach 1863-1869 uległ przebudowie i w takim kształcie dotrwał do chwili obecnej.
Po rozbiorze Polski Sejny zostały zajęte przez wojska pruskie. Dominikanom skonfiskowano wszystkie dobra, zakonników zaś przeniesiono do Różanegostoku.
W I połowie XIX wieku klasztor był wykorzystywany na cele oświatowe. Tu kształcił się Szymon Konarski – wielki patriota, stracony 27 lutego 1839 roku w Wilnie. W latach 1823 – 1919 mieściło się tutaj Seminarium Duchowe, które kształciło młodych kleryków dla diecezji sejneńskiej. W okresie międzywojennym w obiekcie tym miało swoją siedzibę Wyższe Klasyczne Gimnazjum Biskupie im. św. Kazimierza.
Po II wojnie światowej w obiekcie poklasztornym mieściła się szkoła zawodowa, dom kultury, biblioteka miejska.
W 1989 roku, po zmianach ustrojowych, klasztor przeszedł na własność kościoła.