Jaskinia Radochowska

Znana jest co najmniej od połowy XVIII w.; odwiedzenie jej było przez setki lat "żelaznym" punktem programu dla dobrego towarzystwa przebywającego na kuracji "u wód" w Lądku. Poznane korytarze mierzą 265 m długości, co daje jej drugie miejsce w polskich Sudetach, po Niedźwiedziej. Niegdyś piękna, szata naciekowa została zdewastowana, przeto Śnieżnicki Park Krajobrazowy, do którego jaskinia należy nosi się z zamiarem jej zamknięcia. Przy okazji wyrywkowych badań stwierdzono, że grota była zamieszkana przez ludzi paleolitu; znaleziono krzemienne narzędzia i kości niedźwiedzi jaskiniowych, dzikich koni, bizonów, hien i wołów piżmowych.

Jaskinia składa się z długiego korytarza biegnącego równolegle do stoku góry i kilku komór, z których najciekawsze są: Komora Centralna i Sala "Gotycka" posiadająca piękny strop i jeziorko. Jeziorko o głębokości 2 m (uwaga!) ma wodę o stałej od dziesiątków tysięcy lat temperaturze 2,4 C i zamieszkane jest przez białe i ślepe studniczki, pierwowije i prapierścienice jaskiniowe. Pływają w nim również, niestety, butelki po napojach. Ogółem stwierdzono tu obecność blisko stu gatunków zwierząt, w tym tak "egzotycznych", jak troglobionty.