JAK TO MOŻLIWE
Wspólne życie nie jest takie łatwe, jeśli nawet nawzajem się kochamy. Nie łudź się. Nigdy nie zrozumiesz do końca siebie i drugiego człowieka. Inny będzie robił rzeczy, o których powiesz: jak to możliwe! Czasami sam dla siebie będziesz zagadką i pomyślisz: jak mogłem zrobić coś takiego?
Na początku nosimy się nawzajem na rękach, pełni zachwytu i beztroski. Potem chodzi o to, by się tolerować, a na koniec trzeba walczyć o miłość. Po każdym sporze czujemy chęć pojednania, ale i niemoc, bezsilność i ból.
Chcemy mówić – ale nie możemy wydobyć słowa. Chcemy okazać czułość – a ręka pozostaje w bezruchu. Chcemy się uśmiechnąć – a twarz się wykrzywia. Chcemy objąć – a siedzimy jak kołek. Chcemy przebaczyć – a mimo to mówimy: dlaczego to zrobiłeś?
Naucz się żyć z sobą i innymi oraz akceptować to, czego nie rozumiesz. Naucz się żyć ze swoim szczęściem, które składa się z wielu kawałków, a jeden jest zawsze za krótki.
12 listopada